ż-wiersz-niezabudki.gif

Download: ż-wiersz-niezabudki.gif

Pobierz

477 KB

(336px x 364px)

NIEZABUDKI KWIECIE

Niezabudki wdzięczne kwiecie
Ona dała mi,
Gdym anielskie żegnał dziecię,
Ciche tłumiąc łzy.
I mówiła, kryjąc twarz:
- "Luby! wrócisz przecie?
Ja cię czekam... wtedy dasz
Niezabudki kwiecie.

Wszak mówiłeś, że me oczy
Jasne jak ten kwiat,
Gdy się po nich łezka toczy
W dziwny marzeń świat;
Mego życia rajski sen,
Wziąłeś sen uroczy -
Bierz więc łzawy kwiatek ten,
Pomnij na me oczy.

Kiedy smutek cię przemoże,
Gdy cię złamie ból -
Porzuć góry, porzuć morze,
Wracaj do tych pól.
Ja jak teraz moje skroń
Na twych piersiach złożę,
Mej miłości czysta toń
Głębsza niźli morze.

Gdybyś długo błądził w świecie
I po przejściu burz
Znalazł dziś ci miłe dziecię
W cichym grobie już -
Idź, o luby, na mój grób
W noc miesięczną w lecie,
Rzuć, spełniając dawny ślub,
Niezabudki kwiecie".

Odjechałem. Dnie mijały,
Nadszedł smutku dzień;
Wszystkie moje ideały
Pierzchły jako cień,
Jeden tylko wierny mi
Został kwiatek mały,
A z nim pamięć lepszych dni,
Senne ideały.

Życie lało gorzkie męty
W kielich duszy mej,
A ja szedłem uśmiechnięty,
Bo wierzyłem jej!
Dwoje oczu, gwiazdek dwie,
Jak talizman święty
Prowadziło w przyszłość mnie,
Szedłem uśmiechnięty.

I ostatnie blaski złote
Snuła życia łódź...
Gdym w niebieską wstąpił grotę,
Echo rzekło: wróć!
Więc rzuciłem wzrokiem w dal,
Opuściłem grotę,
I wędrując pośród fal,
Snułem blaski złote.

Raz, ach! śniłem sen proroczy,
Że ją widzę tuż:
Ma zamknięte martwo oczy,
Wieniec z białych róż,
Drżąca rączki trzyma w krzyż,
Kwiaty wśród warkoczy -
Więc spytałem: "Czemu drżysz
I zamykasz oczy?"

Nic nie rzekła, lecz z westchnieniem
Stopniała we mgle...
Jam się zbudził z przerażeniem
I wróżyłem źle;
Ach, myślałem, ona to
Przyszła marnym cieniem,
Osłonięta grobu mgłą,
Żegnać mnie westchnieniem.

Nigdy jej nie ujrzę zatem!...
I ostatnia nić,
Co wiązała mnie ze światem,
Pękła... Mamże żyć?...
Pójdę tylko na jej grób
W noc miesięczną latem
I wypełnię dawny ślub,
Co mnie wiąże z światem.

Popędziłem jak szalony,
Serce łamał ból...
Gdym się zbliżał w znane strony,
Do rodzinnych pól -
Nad strumieniem, gdzie mi kwiat
Dała łzą zroszony,
Powitałem wspomnień świat,
Biegnąc jak szalony.

Aż wtem nagle widzę dwoje
Nad zwierciadłem wód,
Jak zrywają kwiaty moje,
Kwiaty drogie wprzód;
Dziewczę skryło swoje twarz
W jego płaszcza zwoje,
I widziałem, Boże skarz,
Ich w uścisku dwoje!

Jak statua Laokona
Stoję słupem wciąż,
A myśl dziwna, że to ona,
Kąsa mnie jak wąż...
Aż nareszcie, Boże skarz,
Odchylił ramiona -
Odwróciła swoje twarz -
Ach!... to była ona!

Wkrótce potem - ha, co chcecie,
Kiedy za mąż szła,
Prowadziłem rajskie dziecię
Do kościoła... Ha!
Tylko na pamięci znak,
W noc miesięczną w lecie,
Na weselu wpiąłem w frak
Niezabudki kwiecie.

Tak się skończył sen milutki
I ostatnia nić...
Zwiędły kwiatek niezabudki
Przestał w sercu żyć;
Powróciłem w ciemne mgły,
Unosząc swe smutki,
I nie wierzę dziś już w sny
Ani w niezabudki!

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

ROZWAZNA12

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

Niezapominajki
Mówią niezabudki -
na te modre kwiatki
mały ich bukiecik
wręczony przez chłopca
kochanej dziewczynie
w jej pamięci
nigdy nie zaginie -

na zawsze pozostaną
w jej pamięci żywe
stąd ta słodka nazwa
niezapominajki -
to magiczne kwiatki
modre z czarnym oczkiem
które mówią skromnie
nie zapomnij o mnie
rozsiały je wróżki -
które tworzą bajki .

Niezapominajka – rodzaj roślin należący do rodziny ogórecznikowatych. Zwyczajowo nazywanych niezabudką. Rodzaj obejmuje ok. 50 gatunków roślin zielnych, zarówno jednorocznych, dwuletnich, jak i bylin. Roślina występująca na terenie europy, gdzie jest pod ścisłą ochroną. Niezapominajki nazywane są czasami niezabudką. W ogrodnictwie uprawianych jest wiele odmian sztucznie wyhodowanych, ale bardzo często spotyka się również formę dziką. Niezapominajka dorasta do 30 centymetrów, Roślina ma pokrój krzaczasty, pędy wzniesione. Tworzy rozetę liści. Liście podłużne, pofalowane, ciemnozielone. Kwiaty niezapominajki są drobne, pojedyncze, niebieskie, białe lub różowe ( w zależności od odmiany), niemal całkowicie przesłaniają listowie. Po przekwitnięciu pojawiają się cztery rozłupki, najczęściej czarne, które są owocami niezapominajki. "Niezapominajki
są to kwiatki z bajki
szepczą cicho, skromnie
nie zapomnij o mnie".
Działanie magiczne: Stosuje się płatki, kwiatostany, całą naziemną część rośliny. Wzmacnia więzi pomiędzy zakochanymi pomimo dzielącej ich odległości, pomaga przetrwać przymusowe rozstanie; ułatwia wyznanie miłości, nie pozwala zapomnieć o bliskich, sprzyja wierności, usuwa zazdrość. Pomaga pozbyć się niechcianych cech charakteru. Łagodzi konflikty, usuwa bolesne wspomnienia, wzmacnia pozytywne odczucia. Niezapominajki wzmacniają pamięć, pomagają rozwiązywać i kończyć sporne sprawy; dodaje taktu, polecane przy dyplomacji. Działanie lecznicze:
Ustawione w wazoniku niezapominajki pomogą usunąć irracjonalne lęki, uspokoją, ukoją. Kąpiel w niezapominajkach przyciągnie zdrowy, spokojny sen (leczy bezsenność), usunie koszmary senne. Zaś napar z nich sporządzony ma moc likwidowania skutków niedospania. Płatki niezapominajek położone pod oczy zlikwidują "worki" pod oczami, dodadzą im blasku.

Inne pliki do pobrania z tego chomika

358355199_212460718436062_7740858710777019304_n.jpg