irysy.bmp

ROZWAZNA12 / TAPETY / kwiaty / irysy.bmp

Download: irysy.bmp

Pobierz

0,88 MB

(600px x 514px)

Komentarze:

Nie ma jeszcze żadnego komentarza. Dodaj go jako pierwszy!

Aby dodawać komentarze musisz się zalogować

ROZWAZNA12

Idź do chomika

Inne foldery z plikami do pobrania

W moim ogródku
W moim ogródku rosną różne kwiatki,
dimofretki, nagietki, niebieskie bławatki.
Tulipany, narcyzy,rezedy zielone,
tuż zaraz za nimi cynie i begonie.

Mam w swoim ogródku stokrotki, lewkonie,
jak kogucie grzebienie celozje czerwone.
Nemezje, konwalie, krzaczaste piwonie,
pomiędzy bratkami rosną pelargonie.

Na pergoli drewnianej pną się powojniki,
tuż obok wiciokrzew, przy nim słoneczniki.
Aksamitki, eszolcje, ostróżki, szarłaty,
mam też gipsówkę, co ma drobne kwiaty.

Przy mojej altance jest łubin, surfinia,
zatrwian i czarnuszka, fuksja i glicynia.
Są goździki i lilie, złocienie, smagliczki,
naprzeciw miechunki widać kokoryczki.

Mam też chryzantemy, astry, rozchodniki,
jest wrzos fioletowy, na prawo mieczyki.
Na lewo za ścieżką, calutkie w purpurze,
zakwitły w ogrodzie najpiękniejsze róże.

Me kwiaty są piękne,pszczoły przyciągają,
roznoszą woń wokół,wszystkich zadziwiają.
Dlatego je kocham, czasami im śpiewam,
plewię chwasty i każdego dnia podlewam.

Inne pliki do pobrania z tego chomika

Nowy Sącz.jpg

irysy.bmp

krokus.gif

Jaśminu zakwitł kwiat.gif

kwiaty serca.jpg

melodia nowej radości.jpg

powój.jpg

Powój Niejedna wesoła piosenka W wiosenne wieczory lub ...

Powój Niejedna wesoła piosenka W wiosenne wieczory lub ranki Wybiega z tego okienka, Strojnego w białe firanki. I śmiechu srebrnego kaskada, Ach, nieraz! z owego pokoju Spłynęła w okna sąsiada Po wiotkich splotach powoju. Natenczas ja byłem studentem, I boski zajmował mię Plato, I nad niejednym fragmentem Ślęczałem zimę i lato. Myślałem, pracując tak pilnie I pisząc uczone rozprawy, Że się dorobię niemylnie Wiedzy, znaczenia i sławy. Zły sąsiad, zły sąsiad był ze mnie! Siedziałem jak więzień za kratą I kląłem w duchu tajemnie Sąsiadkę, piosnki i lato. I nigdym nie patrzał w okienko, Choć nieraz w niedzielę lub święto Mignęła białą sukienką, W powoju kwiaty upiętą. Na próżno wesoła figlarka Rzucała do okna mi kwiatki, Brałem do ręki Plutarka, Strzegąc się psotnej sąsiadki. Dziś znowu po trudach i znoju, Po wielu minionych już latach - Mieszkam w tym samym pokoju I myślę czasem o kwiatach. Nie myślę już więcej o sławie W tej biednej izdebce pod dachem, Lecz patrzę w okno ciekawie, Pojąc się wiosny zapachem. Daremnie wyglądam, daremnie! Dziś nic mi spokoju nie skłóci; Ja jednak wzdycham tajemnie, Cisza mnie gniewa i smuci. Ach! teraz już puste okienko! I nie ma w nim białych firanek! Nikt mnie nie wabi piosenką W majowy wieczór lub ranek. I śmiechu nie słychać srebrnego, I wszystko już leży w ruinie - Ja wzdycham, sam nie wiem czego, Myśląc o psotnej dziewczynie. Zaginął ślad mojej sąsiadki, I tylko zwieszony kapryśnie Powój przynosi mi kwiatki, Do okna gwałtem się ciśnie. I motyl przyleci czasami Pić słodycz z jasnego kielicha; A ja się patrzę ze łzami, "Gdzie ona?" - pytam go z cicha. Wspomnienie przeszłości pierś tłoczy, Aż wreszcie żalami wybucha; A motyl patrzy mi w oczy, Na kwiatach siedzi - i słucha - I szemrze, miód pijąc z kielicha: "Wszak mogłeś i kochać, i marzyć? Kto napój szczęścia odpycha, Ten nie ma prawa się skarżyćl"

stokrotki.jpg

STOKROTKI I Jakże żałuję tej szcz ...

STOKROTKI I Jakże żałuję tej szczęśliwej pory, Kiedy stokrotki kwiatek pospolity Zdał mi się w cudne ubranym kolory I budził w sercu dziecinne zachwyty, I kiedy długie majowe wieczory Spędzałem, patrząc w Jasnych ócz błękity, Cichego szczęścia pełen i pokory, Bijący sercem, a nigdy niesyty. A choć to było kwiecie takie skromne, Nigdym się z prawdą marzeń nie rachował, Bom miał rozkoszą serce nieprzytomne; I kiedym usta różane całował, Tom nic nie pragnął i nic nie żałował - I dziś drżę jeszcze, gdy tę chwilę wspomnę... II Później, ach, wiele kwiatów egzotycznych Widziałem, pełnych piękności i woni. Dużo heroin znałem poetycznych, Niosących uśmiech, łzy i serca w dłoni... A przecież żaden z tych kwiatów rozlicznych Wspomnieniem szczęścia mnie teraz nie goni, I z tych postaci wzniosłych, eterycznych, Od melancholii żadna mnie nie broni! Bom się nie spotkał już z tym upojeniem, Co jedno drogę do szczęścia otwiera, Bez względu, czy jest prawdą, czy złudzeniem. Bez niego serce powoli zamiera I z ideałów blade maski zdziera, I żegna zwiędłe stokrotki westchnieniem...

Mikołów.jpg

Grecja.jpg

więcej plików z tego folderu...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin