Jacek Kierok HEJ SOKO¥Y.mp3
ROZWAZNA12 / MUZYKA / instumentalna / filmowa / piosenki / Ukraina-hej sokoły / Jacek Kierok HEJ SOKO¥Y.mp3
Pobierz
Inne foldery z plikami do pobrania
-
a ja mam dwie lewe ręce -
ABBA -
Amores -
animacje -
bal weteranów -
ballada o Marii Magdalenie -
Boże Ciało -
Czeskie -
czterdziestolatek -
daj daj nie odmawiaj daj -
Dansing Band -
doniczkowe -
Duo Fenix -
Dynamic -
filmiki -
fiołek afrykański -
hej hej góralu -
humor -
i to i owo -
Kornelia i Leszek Filec -
koty -
Leszek Orkisz -
Liban -
list do matki -
łóżka -
Maria Magdalena -
melodie -
Metrum -
Nimfa z czarnego stawu -
o pszczołach -
ostatni taniec -
pies -
piosenki -
pola zielone -
polne -
procesje -
przemijanie -
psy -
ptaki -
Rosyjska -
Rysiek i Gosia -
Ryszard Sawicki -
samotna fregata -
Sierra Madre -
The Shadows -
trzy razy kukułeczka -
wideo -
wróżka czarodziejka -
zarzucę płaszcz -
zwierzęta
Melodia Na zielonej Ukrainie została wykorzystana kilkukrotnie w filmie Jerzego Hoffmana Ogniem i mieczem z 1999 roku. Hej, sokoły, pierwotny tytuł Żal (również znane jako Żal za dziewczyną, Żal za Ukrainą, Na zielonej Ukrainie, Ukraina) – polska pieśń skomponowana przez Macieja Kamieńskiego, twórcę oper i wodewilów, w tym sztuki Nędza uszczęśliwiona z 1778 roku, uważanej za pierwszą polską operę. Pieśń (bez dodanego później refrenu) pochodzi prawdopodobnie z jednego z dzieł scenicznych Kamieńskiego lub została napisana jako samodzielny utwór wokalny. Nie jest znany autor tekstu, lecz wiadomo, że libretta do utworów Kamieńskiego pisali tacy poeci jak Franciszek Bohomolec, Wojciech Bogusławski, Julian Ursyn Niemcewicz czy Hugo Kołłątaj. W przeszłości podawano jako autora pieśni Tomasza Padurę, polsko-ukraińskiego poetę i kompozytora żyjącego w XIX wieku. Ballada jednak nie znajduje się w żadnym z czterech zbiorów z utworami Padury. Również żaden znawca twórczości Padury nie potwierdza jego autorstwa pieśni. Według innej opinii, również niepotwierdzonej, autorem tekstu miał był Józef Bohdan Zaleski, XIX-wieczny poeta, przedstawiciel ukraińskiej szkoły polskiego romantyzmu. W pierwotnej wersji piosenka była jedynie sentymentalną opowieścią o tęsknocie chłopca przebywającego „w obcej stronie” do swojej pięknookiej dziewczyny, która pozostała w jego „krainie”, jednak bez określenia, o jaki kraj chodzi. Już jednak w śpiewnikach z połowy XIX wieku oprócz tęsknoty za pozostawioną w dalekim kraju dziewczyną, śpiewano też o tęsknocie „za zieloną Ukrainą”, co wpisywało piosenkę w ówczesny nurt romantycznej fascynacji Ukrainą i Kozaczyzną, obecny w polskiej literaturze i muzyce. Charakter kresowej ballady nadaje piosence spopularyzowana w XX wieku zwrotka, która wyjaśnia, że dziewczynę i zieloną Ukrainę żegna kozak lub ułan (w zależności od wersji), który rusza konno „znad Czarnej Wody”, czyli znad Morza Czarnego, w daleką podróż do obcego kraju.
