-
11 -
355 -
468 -
2161
3315 plików
203,11 GB
Foldery
Ostatnio pobierane pliki
» Muzeum dzieł zaginionych «
Muzeum zaginionych dzieł sztuki
Kolekcjonerzy dzieł sztuki to prawdziwi fanatycy. Jeżeli upatrzą sobie jakieś obraz, są w stanie zrobić wszystko, by go mieć. Także ukraść.
Kradzież dzieł sztuki to dochodowy interes - zajmuje podobno czwarte miejsce zaraz za handlem narkotykami, handlem bronią oraz praniem brudnych pieniędzy. Nie zawsze jednak, złodzieje kierują się tylko chęcią zysku. O tym kto i dlaczego kradnie działa sztuki, w kolejnym wydaniu dwójkowej audycji "Klubu Ludzi Ciekawych Wszystkiego", ze swoimi gośćmi rozmawiała Hanna Maria Giza.
Zdaniem profesor Doroty Folgi-Januszewskiej, historyka sztuki, muzeologa, złodzieje dzieł sztuki nie zawsze kierują się racjonalnymi pobudkami. - Czasem kradną z namiętności, miłości, chęci posiadania. Tacy sprawcy, w przeciwieństwie do profesjonalistów, nie chronią odpowiednio skradzionych dzieł, przez co często ulegają one zniszczeniu - dodaje.
Piotr Ogrodzki, który zajmuję się ochroną i bezpieczeństwem zabytków w Polsce wyjaśnia, że istnieje bezpośrednia zależność między motywacją, która popycha złodzieja do kradzieży i metodą jego poszukiwania. – Znacznie łatwiej jest znaleźć złodziei profesjonalnych, którzy są na tzw. "czarnym rynku" znani. Problem pojawia się jeśli dzieło sztuki kradnie osoba o nieskazitelnym charakterze, która ma dobrą reputację w środowisku. Jeśli takie osoby nie pozostawiły na miejscu przestępstwa śladów, dotarcie do nich jest bardzo trudne – dodaje.
Jedną z najbardziej sensacyjnych kradzieży XX wieku, było wyniesienie "Mona Lisy" Leonarda da Vinci z Muzeum w Luwrze. W 1911 roku włoski pracownik tamtejszej placówki stwierdził, że dzieło namalowane przez mistrza włoskiego renesansu powinno wrócić do jego kraju. Mężczyzna zwyczajnie chwycił dzieło, wsunął je pod koszulę i wyszedł z nim z budynku. Przez lata przetrzymywał obraz pod łóżkiem. Policja zdemaskowała jego czyn. Mężczyzna trafił do więzienia na kilka miesięcy, ale przez włoską opinię publiczną został uznany za bohatera.
Zdaniem Doroty Folgi-Januszewskiej możemy się tu doszukiwać motywów patriotyczno-nacjonalistycznych. - Równocześnie możemy mówić o braku podstawowego instynktu zachowawczego. Ten włoski pracownik muzeum był świadom, że za taki czyn grozi mu wiele sankcji – dodaje.
Goście Hanny Marii Gizy mówili też o sensacyjnym odnalezieniu obrazu Clauda Moneta pt. "Plaża w Pourville", który w 2000 roku skradziony został z poznańskiego Muzeum Narodowego. Złodziejem okazał się 41 letni mężczyzna, który przez dziesięć lat trzymał płótno w szafie i ani razu go stamtąd nie wyjął.
Dorota Folga-Januszewska dodaje, że nie mamy wiedzy na temat kradzieży wszystkich dzieł sztuki. – Bardzo często osoby zarządzające instytucjami kulturalnymi wstydzą i boją się do tego przyznać. Prawdopodobnie informacje o kradzieży lub zniszczeniu 1/3 holenderskich dzieł sztuki nigdy nie została upubliczniona - wyjaśnia.
Hanna Maria Giza przypomniała też o książce "Muzeum zaginionych dzieł” - Simona Houpta. W przedmowie do tej książki autor tak ocenia sytuację związaną z kradzieżą dzieł sztuki: "Niestety skoro ogół społeczeństwa nie dostrzega powagi zagadnienia (mowa o kradzieżach dzieł sztuki -przyp. red.) zależni od wyborców politycy niechętni są wydawaniu pieniędzy podatników na środki niezbędne do przeciwdziałanie tego rodzajowi przestępstw".
05.02.2011
Muzeum zaginionych dzieł sztuki
Kolekcjonerzy dzieł sztuki to prawdziwi fanatycy. Jeżeli upatrzą sobie jakieś obraz, są w stanie zrobić wszystko, by go mieć. Także ukraść.
Kradzież dzieł sztuki to dochodowy interes - zajmuje podobno czwarte miejsce zaraz za handlem narkotykami, handlem bronią oraz praniem brudnych pieniędzy. Nie zawsze jednak, złodzieje kierują się tylko chęcią zysku. O tym kto i dlaczego kradnie działa sztuki, w kolejnym wydaniu dwójkowej audycji "Klubu Ludzi Ciekawych Wszystkiego", ze swoimi gośćmi rozmawiała Hanna Maria Giza.
Zdaniem profesor Doroty Folgi-Januszewskiej, historyka sztuki, muzeologa, złodzieje dzieł sztuki nie zawsze kierują się racjonalnymi pobudkami. - Czasem kradną z namiętności, miłości, chęci posiadania. Tacy sprawcy, w przeciwieństwie do profesjonalistów, nie chronią odpowiednio skradzionych dzieł, przez co często ulegają one zniszczeniu - dodaje.
Piotr Ogrodzki, który zajmuję się ochroną i bezpieczeństwem zabytków w Polsce wyjaśnia, że istnieje bezpośrednia zależność między motywacją, która popycha złodzieja do kradzieży i metodą jego poszukiwania. – Znacznie łatwiej jest znaleźć złodziei profesjonalnych, którzy są na tzw. "czarnym rynku" znani. Problem pojawia się jeśli dzieło sztuki kradnie osoba o nieskazitelnym charakterze, która ma dobrą reputację w środowisku. Jeśli takie osoby nie pozostawiły na miejscu przestępstwa śladów, dotarcie do nich jest bardzo trudne – dodaje.
Jedną z najbardziej sensacyjnych kradzieży XX wieku, było wyniesienie "Mona Lisy" Leonarda da Vinci z Muzeum w Luwrze. W 1911 roku włoski pracownik tamtejszej placówki stwierdził, że dzieło namalowane przez mistrza włoskiego renesansu powinno wrócić do jego kraju. Mężczyzna zwyczajnie chwycił dzieło, wsunął je pod koszulę i wyszedł z nim z budynku. Przez lata przetrzymywał obraz pod łóżkiem. Policja zdemaskowała jego czyn. Mężczyzna trafił do więzienia na kilka miesięcy, ale przez włoską opinię publiczną został uznany za bohatera.
Zdaniem Doroty Folgi-Januszewskiej możemy się tu doszukiwać motywów patriotyczno-nacjonalistycznych. - Równocześnie możemy mówić o braku podstawowego instynktu zachowawczego. Ten włoski pracownik muzeum był świadom, że za taki czyn grozi mu wiele sankcji – dodaje.
Goście Hanny Marii Gizy mówili też o sensacyjnym odnalezieniu obrazu Clauda Moneta pt. "Plaża w Pourville", który w 2000 roku skradziony został z poznańskiego Muzeum Narodowego. Złodziejem okazał się 41 letni mężczyzna, który przez dziesięć lat trzymał płótno w szafie i ani razu go stamtąd nie wyjął.
Dorota Folga-Januszewska dodaje, że nie mamy wiedzy na temat kradzieży wszystkich dzieł sztuki. – Bardzo często osoby zarządzające instytucjami kulturalnymi wstydzą i boją się do tego przyznać. Prawdopodobnie informacje o kradzieży lub zniszczeniu 1/3 holenderskich dzieł sztuki nigdy nie została upubliczniona - wyjaśnia.
Hanna Maria Giza przypomniała też o książce "Muzeum zaginionych dzieł” - Simona Houpta. W przedmowie do tej książki autor tak ocenia sytuację związaną z kradzieżą dzieł sztuki: "Niestety skoro ogół społeczeństwa nie dostrzega powagi zagadnienia (mowa o kradzieżach dzieł sztuki -przyp. red.) zależni od wyborców politycy niechętni są wydawaniu pieniędzy podatników na środki niezbędne do przeciwdziałanie tego rodzajowi przestępstw".
05.02.2011
- sortuj według:
+-+Pla*c5*bca+w+Pourville,2750091231.jpg "pobierz")
-
0 -
2 -
0 -
1
3 plików
55,45 MB
Zaprzyjaźnione i polecane chomiki (3)
