MIR66

Prezent
Ulubiony
Wiadomość

Mężczyzna MIREK

widziany: 12.10.2019 18:15

559
2050
449
203

3604 plików
681,94 GB

Ukryj opis Rozwiń

Ostatnio pobierane pliki

Gawęda i 40 rozbójników.avi

Nagranie koncertu harcerskiego zespołu Gawęda z 1981 roku.

King Kong (1933).rmvb

Robin Gibb - Juliet.mp3

Prywatne śledztwo (1986).avi

Inżynier Rafał Skonecki wraz z żoną i dziećmi spędza wio ...

Człowiek Z Żelaza.avi

Historia chrześcijaństwa 01 Początki chrześcijaństwa -....avi

Historia chrześcijaństwa 01 Początki chrześcijaństwa - A History of Christianity 01 The First Christianity.avi

Columbo S01E03 lektor pl.avi

Kajko i Kokosz - Wygnaniec.pdf

1.Właśnie Leci Kabarecik - Sprzątenie.avi

01.Druga.Miłość.avi

Jednostki EZT

Galeria

sortuj według:
nazwa
typ pliku
rozmiar
data dodania

65 KB
6 lis 10 18:38

ET 167 (oznaczenie na PKP EW91) - elektryczne zespoły trakcyjne produkowane w latach 1938-1941 i eksploatowane na liniach S-Bahn w Berlinie. Ostatnie sklady eksploatowano w Berlinie do 2003 roku. 20 tego typu jednostek zostało odebranych berlińskiej S-Bahn i przebudowanych po wojnie w Polsce, w zakładach ZNTK Gdańsk. Przystosowano je do odbioru prądu z sieci trakcyjnej i, do czasu zmiany jej napięcia zasilania na 3 kV, eksploatowano na liniach SKM w Trójmieście.

68 KB
6 lis 10 18:31

EW90.jpg

ET 165 (oznaczenie na PKP EW90) – elektryczne zespoły trakcyjne produkowane w latach 1928-1933 i eksploatowane na liniach S-Bahn w Berlinie.

54. tego typu jednostki zostały zabrane z Berlina w ramach tzw. reparacji wojennych po II wojnie światowej i przebudowane w Polsce, w latach 1951-1957, w zakładach ZNTK Lubań i ZNTK Gdańsk. Przystosowano je do odbioru prądu z sieci trakcyjnej i eksploatowano na liniach SKM w Trójmieście. Jeden dwuwagonowy skład uratowano przed zniszczeniem i umieszczono go w skansenie w Kościerzynie.

99 KB
6 lis 10 18:28

EN81.jpg

EN81 (typ 308B) – elektryczny wagon silnikowy wyprodukowany przez zakłady PESA w Bydgoszczy. W założeniu ma służyć na zelektryfikowanych trasach podmiejskich wyposażonych w niskie perony do obsługi kursów o niewielkiej liczbie pasażerów, gdy nieopłacalne jest eksploatowanie kilkuwagonowych zespołów trakcyjnych. Zastosowanie typowych urządzeń sprzęgowych umożliwia w razie potrzeby sprzęganie z innymi wagonami serii Bh. Jest to pierwszy wyprodukowany w Polsce pojazd napędzany energooszczędnymi silnikami asynchronicznymi. EN81, podobnie jak typowe tramwaje, wyposażony jest w jeden połówkowy pantograf. W części środkowej podłoga pojazdu jest obniżona. Wagon posiada toaletę z zamkniętym obiegiem, klimatyzację, system monitoringu oraz miejsce do przewozu bagażu i wózków inwalidzkich.

146 KB
6 lis 10 18:25

EN80.jpg

EN80 - elektryczny wagon silnikowy eksploatowany przez Warszawską Kolej Dojazdową (wcześniej Elektryczną Kolej Dojazdową) w latach 1927-1972.

20 wagonów silnikowych i 20 doczepnych wyprodukowanych w zakładach English Electric w Wielkiej Brytanii zakupiono w 1927 w związku z uruchomieniem Elektrycznej Kolei Dojazdowej (EKD). Po II wojnie światowej tabor odbudowano i zasilono dodatkowo 12 wagonami doczepnymi wyprodukowanymi w 1948 w zakładach Konstal w Chorzowie.

51 KB
6 lis 10 18:23

EN76.jpg

PESA ELF (ozn. PKP EN76) (ang. Electric Low Floor, czyli elektryczny niskopodłogowy) - normalnotorowy elektryczny zespół trakcyjny produkcji polskiej, zamówiony w 2009 roku przez Koleje Mazowieckie w firmach holdingu PESA w liczbie 20 sztuk, w 2010 umowę zerwano z powodu nie spełniania warunków przetargu przez producenta. W wersji dla Kolei Mazowieckich ELF miał być 4-członowym EZT o 2 wózkach napędowych i 3 wózkach tocznych w systemie Jacobsa. Jest to rozwiązanie zastosowane między innymi w ED74, Flirtach oraz pociągach TGV. ELF będzie wyposażony w dwuosobowe kabiny, dzięki czemu będzie mógł przekraczać prędkość 130 km/h w normalnej eksploatacji. Obecnie przepisy w Polsce zabraniają rozwijania prędkości większej niż 130 km/h bez dwóch maszynistów na trasach niewyposażonych w system sygnalizacji kabinowej[2].

42 KB
6 lis 10 18:19

ED70.jpg

ED70 (początkowo E58) – elektryczne zespoły trakcyjne wyprodukowane w roku 1958 przez zakłady Waggonbau-Görlitz z przeznaczeniem do obsługi pasażerskiego ruchu dalekobieżnego jako szybki pociąg komunikacji międzymiastowej. Ogółem wyprodukowano 2 sztuki.

12 KB
6 lis 10 18:12

EN56.jpg

EN56 – elektryczne zespoły trakcyjne wyprodukowane w latach 1955-1957 przez zakłady Waggonbau-Görlitz w NRD w liczbie 36 sztuk.

Zespoły składały się z trzech wagonów (rozrządczy+silnikowy+rozrządczy). Jeździły na liniach podmiejskich z wysokimi lub niskimi peronami. Po raz pierwszy w jednostkach elektrycznych aparatura wysokiego napięcia została umiejscowiona w skrzyni pod pudłem wagonu, co umożliwiło podróżnym przejście przez cały skład. Zamontowano także oświetlenie fluorescencyjne. W początkach eksploatacji pojazdu w jednym z wagonów znajdowała się pierwsza klasa. Wadą EN56 była duża awaryjność urządzeń elektrycznych. Ze względu na nieopłacalność modernizacji jednostki wycofano z eksploatacji w latach 1982-1984.

178 KB
6 lis 10 18:09

EW55.jpg

EW55 (typ 3B+4B+3B) - elektryczne zespoły trakcyjne produkowane w latach 1958-1962 przez zakłady Pafawag we Wrocławiu.

Przeznaczone były do ruchu na liniach podmiejskich, na których istniały wysokie perony (w Warszawskim Węźle Kolejowym i na Śląsku) i przystosowane do szybkiej wymiany podróżnych.

Były wyposażone w 3 pary drzwi na wagon, które otwierał i zamykał centralnie kierownik pociągu. Zespół składał się z trzech, podzielonych na trzy przedsionki i cztery przedziały pasażerskie, nierozłączalnych wagonów: dwóch rozrządczych - ra i rb (wg oznaczeń przemysłu - 3B) i jednego silnikowego - s (4B).

56 KB
6 lis 10 18:06

EW54-41.jpg

EW54 – trójwagonowe elektryczne zespoły trakcyjne produkowane dla PKP w latach 1950-1952 przez szwedzką firmę ASEA. Do roku 1953 zostały dostarczone 44 EZT, które wycofano na początku lat 80. EW54 składały się trzech wagonów: dwóch rozrządczych i jednego silnikowego, który jest umieszczony w środku zespołu.

135 KB
6 lis 10 18:03

EW53.jpg

EW53 (typ 1B+2B+1B) – elektryczne zespoły trakcyjne produkowane w latach 1954-1956 przez zakłady Pafawag we Wrocławiu.

Dokumentacja zespołu powstała w 1951. W pojazdach zamontowano tą samą aparaturę elektryczną, co w jednostkach serii EW51. Zmieniono układ wagonów i liczbę drzwi w wagonie rozrządczym (3 pary na każdą stronę). W jednostkach EW53 wprowadzono też tablicę kierunkową ponad kabiną maszynisty.

59 KB
6 lis 10 16:49

ew52-08[1].jpg

EW52 – jednostki przebudowane z przedwojennych E-91 w zakładach Waggonbau-Görlitz w NRD w latach 1953-1954.

Trudności w skompletowaniu odpowiedniej liczby wspólnych wózków oraz posiadanie przez PKP większej liczby wózków tocznych wymusiło takie przerobienie pudeł wagonów doczepnych i rozrządczych (sterowniczych), że każdy wagon tego zespołu wyposażony został w dwa własne wózki. Wprowadzone zmiany konstrukcyjne były na tyle poważne, że zdecydowano się na nadanie przebudowanym zespołom nowego oznaczenia. Wyprodukowano 10 EZT tego typu, które wycofane zostały ostatecznie w latach 70.

50 KB
6 lis 10 16:42

EW51-14[1].jpg

EW51 (przedwojenne oznaczenie E-91) – trójwagonowy elektryczny zespół trakcyjny przystosowany do wysokich peronów, wyprodukowany przez zakłady H. Cegielski - Poznań S.A., L. Zieleniewski w Sanoku (część mechaniczna wagonów rozrządczych i doczepnych) oraz Lilpop, Rau i Loewenstein w Warszawie (część mechaniczna wagonów silnikowych) w roku 1936. Aparaturę elektryczną dostarczyła wytwórnia EnglishElectric Co Ltd. Pojazdy przeznaczone były do ruchu podmiejskiego w aglomeracji warszawskiej. Przed wojną zespoły były podzielone na przedziały klasy 2 i 3. Ogółem wyprodukowano 76 egzemplarzy.

86 KB
6 lis 10 16:38

EN75 - ER75 (Stadler FLIRT).jpg

FLIRT (niem. Flinker Leichter Innovativer Regional-Triebzug, ang. Fast Light Innovative Regional Train, czyli Szybki, Lekki, Innowacyjny Pociąg Regionalny) to elektryczny zespół trakcyjny szwajcarskiej firmy Stadler Rail. W wersji na polski rynek EZT ma 4 człony i malowanie Kolei Mazowieckich[2] bądź województwa śląskiego[3]. Flirt otrzymał oznaczenie EN75 w Przewozach Regionalnych i ER75 w Kolejach Mazowieckich.

Poza Polską Flirty jeżdżą po torach szwajcarskich, niemieckich, włoskich, francuskich, węgierskich, algierskich, fińskich i austriackich.

82 KB
6 lis 10 16:37

EN61 (Pociag papieski).jpg

14WE (oznaczenie PKP EN57/M[1] i EN61, typ 14WE, typ członów 410B+309B+410B; nazywany także Halny) – trójczłonowy elektryczny zespół trakcyjny, został zaprojektowany na zlecenie Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego (ZNTK) w Nowym Sączu (obecnie Newag SA) przez krakowską firmę Energocontrol. Początkowo planowano budowę egzemplarza demonstracyjnego. W tym czasie powstała Warszawska Szybka Kolej Miejska inaugurująca system kolei aglomeracyjnej w Warszawie, która po przetargu, zamówiła sześć składów które wybudowano w latach 2005–2007.

Zbudowano dziewięć sztuk 14WE (jeden do obsługi pociągu papieskiego – oznaczenie EN61), wykorzystując do budowy wózki i instalacje dziewięciu skasowanych zespołów EN57. Dwa najnowsze pojawiły się w Warszawie latem 2007. Seria jest zakończona.

116 KB
6 lis 10 16:37

ED74_Polish_electric_multiple_unit[1].jpg

ED74 (typ 16WE i 16WEk, typ członów 310Bak/310Bbk i 310Ba/310Bb; nazwa handlowa Bydgostia) - czteroczłonowy elektryczny zespół trakcyjny typu wyprodukowanego w bydgoskiej fabryce PESA na zamówienie PKP Przewozy Regionalne. W grudniu 2005 roku Przewozy Regionalne podpisały kontrakt z firmą na dostawę 11 tych zespołów do obsługi trasy Warszawa – Łódź[1].Obecnie właścicielem jest PKP IC.

83 KB
6 lis 10 16:36

ED59-01[1].jpg

144 KB
6 lis 10 16:36

EW58[1].jpg

EW58 (typ 3WE i 3WEa, typ członów 401B+301B+401B) – polski trójczłonowy elektryczny zespół trakcyjny. Podobnie jak zespół EW55, ma wejścia przystosowane do wsiadania z wysokich peronów stacyjnych, także po sześć wejść dla pasażerów w każdym członie (trzy na każdej ścianie bocznej). Odbieraki prądu znajdują się na dachu wagonu środkowego, natomiast silniki trakcyjne w wagonach skrajnych. Jednostka została zaprojektowana z myślą o zastosowaniu rozruchu impulsowego produkcji krajowej, jednak nigdy takiego nie wykonano, więc producent musiał zastosować klasyczny rozruch oporowy. Zastosowanie 8 silników trakcyjnych znacząco poprawiło przyspieszenie pojazdu (co jest szczególnie ważne na obszarach aglomeracji o krótkich odległościach między przystankami), ale jednocześnie znacznie zwiększyło energochłonność zespołu. Właśnie to zdecydowało o wstrzymaniu zakupów kolejnych pojazdów tej serii. EW58 wyprodukowane zostały początkowo z przeznaczeniem do ruchu na Warszawskim Węźle Kolejowym, lecz niedługo potem zostały przekazane Szybkiej Kolei Miejskiej w Trójmieście, na której w 1976 przebudowano system zasilania z 800 V na napięcie 3000 V (które jest używane w całej sieci PKP). Dzisiaj zaledwie kilka sztuk EW58 jest zdolnych do jazdy, ponieważ większość serii spaliła się w latach dziewięćdziesiątych. Na podstawie doświadczeń z budowy i eksploatacji EW58 zbudowano w roku 1992 dwie sztuki EZT EW60.

420 KB
6 lis 10 16:36

EW60.jpg

EW60 – oznaczenie PKP polskich trójczłonowych elektrycznych zespołów trakcyjnych typu 6WE wyprodukowanych w zakładach Pafawag we Wrocławiu w roku 1992 dla Szybkiej Kolei Miejskiej w Trójmieście. Obecnie po modernizacji jednostki te są użytkowane przez Koleje Mazowieckie.

129 KB
6 lis 10 16:36

EN95.jpg

EN95 (typ 13WE) – elektryczny zespół trakcyjny eksploatowany przez Warszawską Kolej Dojazdową. Został wyprodukowany przez bydgoską fabrykę PESA w 2004 roku.

135 KB
6 lis 10 14:28

EN-94.jpg

EN94 (typ 101N i 101Na) – niskoperonowy elektryczny zespół trakcyjny użytkowany przez Warszawską Kolej Dojazdową. Pojazdy te wyparły poprzednio eksploatowane wagony silnikowe i doczepne EN80 produkcji angielskiej. Prototyp wybudowano w 1968 w zakładach Pafawag we Wrocławiu. Od jednostek produkowanych później różnił się m.in. długością (krótszy o 1m), kolorem (cały czerwony), trójdzielnymi oknami i krótszą kabiną maszynisty. Produkcję seryjną rozpoczęto w 1971, a ostatni egzemplarz dostarczono pod koniec 1972. Jednostka składa się z dwóch wagonów silnikowych oznaczonych jako a i b, z których tylko jeden ma zabudowany pantograf oraz posiada sprężarkę (wagon a), natomiast drugi przetwornicę oświetleniową. Silniki znajdują się na skrajnych wózkach wagonów, a środkowy wózek wspólny jest toczny. Jednostka jest przystosowana do pokonywania ciasnych łuków oraz ma zabudowany sprzęg Scharfenberga.

93 KB
6 lis 10 14:27

EN71-23[2].jpg

EN71 (typ 5Bh+6Bh+6Bh+5Bh, 5B+6B+6B+5B i 5Bg+6Bg+6Bg+5Bg) – polski czterowagonowy elektryczny zespół trakcyjny, skonstruowany na bazie trójwagonowego elektrycznego zespołu trakcyjnego EN57, od którego różni się dodatkowym wagonem silnikowym. 20 zestawów tej serii zostało wyprodukowanych dla PKP przez Pafawag w 1976. Około 30 kolejnych powstawało od 1984 przez zestawianie pojedynczych członów zestawów EN57 w lokomotywowniach.

135 KB
6 lis 10 14:27

ED73-001_2[1].jpg

76 KB
6 lis 10 14:27

ED72-004_05.09.2006_Zyrardow[1].jpg

77 KB
6 lis 10 14:20

EN57-1104_01[1].jpg

elektryczny zespół trakcyjny przystosowany do niskich peronów, wyprodukowany w zakładach Pafawag we Wrocławiu w latach 1961-1993 w ilości 1429 sztuk. Obecnie uważa się, że jest to najdłużej produkowany pojazd szynowy na świecie. Protoplastą tego pojazdu była wysokoperonowa jednostka EW55.