Polissons et galipettes (Golfos Y Picardias De Antaño).avi

W 2002 roku Michel Reilhac przygotował filmową antologię pt. „Polissons et galipettes” zawierającą wybór spośród kilkuset niedługo wcześniej odkrytych filmów o charakterze pornograficznym pochodzących z lat 1905-1930. W jednym z nich „Devoirs de vacances” istotną rolę gra pies dokonujący stymulacji oralnej zarówno męskich, jak i żeńskich organów płciowych. Pamiętać należy, że mówimy tu o czasie na długo przed powstaniem dzisiejszego, silnie skodyfikowanego modelu pornografii hard core przeznaczonego dla męskiego widza o orientacji heteroseksualnej. Jednak grupa docelowa pozostaje ta sama, gdyż filmy zawarte w „Polissons et galipettes” wyświetlane były w poczekalniach domów publicznych. Mimo to wiele z nich pokazuje zachowania seksualne wypchnięte na margines dzisiejszej pornografii filmowej, która dopuszcza prezentowanie stosunków heteroseksualnych, scen lesbijskich, grupowych i masturbacji żeńskiej. Reilhac zrekontekstualizował pornografię naszych pradziadków. Nie tylko wprowadził ją ponownie do obiegu, ale też wykazał, że w tym obszarze nie narodziło się nic nowego, że wszystko zostało już dawno nakręcone, że pornografia wyskoczyła niczym diabeł z magicznego pudełka projektora, już w chwilę po jego zbudowaniu. Poza tym praca Reilhaca, swoisty filmowy collage, stała się też wytworem funkcjonującym na własnych prawach – pokazywano ją na festiwalu w Cannes, w Wielkiej Brytanii została, pomimo prezentowanych treści, dopuszczona do obrotu kinowego m.in. ze względu na wartość historyczną.