Ezoteryka- świadectwo

EZOTERYKA




Moja przygoda z ezoteryką trwała tylko pół roku, ale było to bardzo wypełnione treścią pół roku. Oddałem się temu zjawisku bez reszty, zawierzyłem mu całego siebie, widząc w nim ratunek z mojej ciężkiej sytuacji życiowej. Ten okres pozostawił po sobie ślady, szczęśliwie czas leczy rany.

Co to jest ezoteryka? - to inaczej okultyzm albo New Age, pogląd, że zbawienia można dostąpić przez praktyki tajemne. Dzisiaj jest to już porywające swoją siłą zjawisko w globalnej kulturze. Początek swój bierze w prymitywnych religiach pogańskich, szamańskich, animistycznych, jest współczesnym powrotem do nich, niekiedy w zawoalowanej postaci. Szczególnie silny jest wpływ hinduizmu, który na subkontynencie indyjskim stał się tradycją kulturową łączącą ogromną ilość lokalnych i bardzo różnych od siebie kultów.

Jeśli chodzi o konkretne zjawiska jakie przynależą do tego nurtu, to należy wymienić: parapsychologię, psychotronikę, wszelką magię i czary bioenergioterapię (także ,,masaże energetyczne" jak reiki, masaż tybetański, masaż polinezyjski Ma Uri i inne), wróżbiarstwo (wszelkie - w tym horoskopy astrologiczne, a także pytania skierowane do wahadełka), wywoływanie duchów, mediumizm, niektóre sposoby użycia hipnozy (,,powroty do poprzednich wcieleń"), niektóre metody przemiany i doskonalenia (metoda Silvy, rebirhing, afirmacje, wizualizacje), moc kryształu, moc piramid, ufo, wzywanie aniołów (traktowanych jako devy, takie mniejsze bożki hinduskie), religia delfinów, medytacje niechrześcijańskie, wschodnie ale też indiańskie, cygańskie i inne np. skierowane do obcych bóstw (np. mantra) lub wyłącznie do ,,Wyższego Ja", diagnozowanie z aury, terapia kolorami (wywodzi się od teorii czakramów hinduistycznych) i wiele wiele innych zjawisk.

Z ezoteryką pomieszane jest wiele zjawisk zdaje się niewinnych, choć też niekiedy kojarzących się z ,,babą znachorką", np. ziołolecznictwo, akupunktura (i inne zabiegi chińskie, jak manupunktura, moksa, które choć w swoich prastarych teoriach tłumaczą swoją skuteczność jakimiś energiami, to same zabiegi mają charakter czysto mechanistyczny i niemagiczny a ich działanie potwierdzają obiektywne doświadczenia, zaś rzeczywistą obecność punktów akupunktury można stwierdzić, gdyż u każdego jest w tych miejscach większe przewodnictwo elektryczne skóry) Także wodolecznictwo, nowoczesne metody masażu (np. osteopatia, masaż segmentarny) są bardzo korzystne, choć niekiedy można się spotkać z tym, że stosują je także okultyści w swojej praktyce. Zagadką jest dla mnie np. irydologia, tj. diagnozowanie z wyglądy tęczówki, na oko jest to chyba dobre. Inna zagadka do rurkowate świece Indian Hopi, które służą do terapii uszu, osobiście traktuję je jako przedmioty jednak magiczne, są bowiem bardziej pospolitą formą konch, które mają już charakter ściśle magiczny. Natomiast samo ogrzewanie ucha płonącą rurką do niego włożoną jest znaną praktyką medycyny naturalnej. Kolejna zagadka to dla mnie refleksoterapia stóp i dłoni.




Tyle wstępu. Osobiście najżywszy kontakt miałem z praktyką reiki (w wersji reiki alliance), w które przyjąłem pierwszą inicjację oraz energii uniwersalnej, w której miałem dwie inicjacje, medytowałem także na wiele sposobów (mudry, mantra om, medytacja oddechowa), używałem wahadełka oraz wróżyłem sobie. Otaczali mnie ludzie, którzy wierzyli w moc kamieni szlachetnych i półszlachetnych, znali metodę Silvy oraz ,,Art of Life - Sztuka Życia", medytowali na najróżniejsze sposoby, np. z kolorową praną, widzieli aury, używali świec do uszu i konch Indian Hopi.

Zaczęło się od tego, że poszedłem na seminarium weekendowe reiki. Reiki jak się później dowiedziałem jest namiastką sekty, choć opiera się na nieco innych zasadach. Mistrz reiki wykonuje nad adeptami 4 razy jakieś czary (trzeba zamknąć oczy), dmucha, macha rękami, coś mruczy, nazywa się to inicjacją. Po tej inicjacji ma się otworzyć kanał energetyczny, którym można jakoby przelewać przez swoje ręce energię z kosmosu na chorych lub na siebie. Według mistrza kanał ten jest już w żaden sposób nieusuwalny. Mistrz uczy różnych rzeczy dodatkowo, m. in. specyficznych przykazań życiowych. Całość trwa 2 dni i sporo kosztuje. Uczniowie poznają techniki przykładania rąk na ciele, dowiadują się też, że absolutnie nie wolno im robić tych zabiegów ...za darmo. Na seminaria chodzą też dawniej inicjowani uczniowie, którzy służą nowym pomocą i sympatią, panuje atmosfera sympatii i przyjaźni nie spotykanej w codziennym życiu ani nawet w chrześcijańskich wspólnotach jakie spotkałem. Wokół danego mistrza tworzy się spontanicznie grono wielbicieli, którzy przychodzą na jego seminaria. Wielu ludzi zaś szybko zapomina o swojej inicjacji i w ogóle tego nie stosuje, inni leczą tym z powodzeniem lub bez niego siebie i innych. Mamy więc guru, krąg wyznawców, swoiste zasady moralne, praktyki tajemne, twierdzenie bardzo przerażające (oczywiście kłamstwo), że od wpływu tej siły nie można się uwolnić, wszystko to składa się na obraz czegoś nie tak groźnego jak sekta ale już mocno wyobcowującego z otoczenia, jeśli się to w całości przyjmie. Pozostawia natomiast znacznie więcej wolności niż zwykłe sekty, tyle że ze świadomością, że już nigdy się od tej mocy nie wyzwolisz.

Na seminarium przyszli ludzie mający już doświadczenie w różnych metodach magicznych, w atmosferze przyjaźni i rozmów dzielili się swoimi doświadczeniami, dzięki temu poznałem z opowieści wiele innych metod wyżej wymienianych. Natychmiast po seminarium rzuciłem się do księgarń i nakupiłem książek w temacie, które połykałem. Zmieniłem się, minęły problemy, które mnie dręczyły, zobaczyłem swojego Boga jako dającego mi w ręce siłę, która czyni mnie lepszym od innych, Boga który mnie nie potępia ale uzdrawia i posyła do innych, stałem się gorliwym apostołem reiki.

Z tym uzdrowieniem to nie do końca prawda jeśli chodzi o sferę uczuć, dziś wiem, że wzorując się na innych wyznawcach zepchnąłem moje przeżycia głębiej w podświadomość, zapłaciłem za to fanatyzmem, niezdolnością do przyjmowania cudzych argumentów. Ezoterycy doświadczają tego samego, co hindusi, o czym czytałem. Medytując na sposób wschodni doznają wrażenia uciszenia złych uczuć i niebiańskiego szczęścia, jednocześnie doznają napadów szału i agresji szczególnie wobec bliskich (co oczywiście tłumaczą sobie jako... oczyszczanie psychiki, tyle, że to wcale samo nie mija, ale przeciwnie nasila się, wiec jeszcze więcej medytują, żeby to wyciszyć i tak w kółko), występuje też zjawisko psychicznego wyobcowania się z otoczenia, zatraca się kontakt uczuciowy, to także ma charakter postępujący. Wtedy jednak czułem się nareszcie szczęśliwy, uwolniony od swoich grzechów, wesoły, pełen życia, silny.

Jednocześnie zacząłem się na nowo odkrywać w religii, zacząłem czytać Biblię, chodzić na Msze, czego raczej wcześniej nie robiłem z chęcią lub w ogóle. Jednak szukałem w Kościele potwierdzeń swojego wyboru reiki, a nie nauczania, na seminarium bowiem nasz mistrz wyjaśnił nam, że ,,wiele jest dróg na jedną górę", czyli wszystko jedno w co wierzysz, bo każda religia i tak prowadzi do nieba. Czułem się w czasie Mszy nawiedzany przez szczególnie silne siły magiczne, co miało potwierdzać, że Kościół jest tylko jedną z dróg do Boga, równie dobrą jak każda inna religia i że wszystkie religia świata są połączone przez kosmiczną energię, którą wyznawaliśmy jako reiki. Inaczej mówiąc jedyną pełną religię stanowiła reiki a inne, w tym katolicyzm, były tylko jej emanacjami. Była w tym duża doza gnostycyzmu, o czym dowiedziałem się dopiero później.

Przyjąłem też dwie inicjacje podobnej do reiki, ale jeszcze ,,skuteczniejszej" metody energii uniwersalnej. No i leczyłem. Czułem w swoich dłoniach, a potem w całym ciele przepływy energii. Później dowiedziałem się, że te odczucia znikają u opętanych po egzorcyzmach (ojciec A. Posacki - egzorcysta z Krakowa). U mnie mogło to mieć podłoże psychosomatyczne. Dzisiaj muszę leczyć swój kręgosłup, bo przesunięcia kręgów uciskają na różne nerwy, co powoduje u mnie teraz zaburzenia czucia podobne do dawnych odczuć energetycznych, jak widać uparty człowiek dużo potrafi ,,pokojarzyć'' .

Powrót do odrzuconej we wczesnej młodości religii stał się dla mnie wybawieniem chociaż był nieszczery. Koleżanka spoza kręgu ezoterycznego przyniosła ksera artykułów z ,,Listu" , które traktując reiki jako dzieło diabła nieco nami poruszyły. Pytani znajomi księża nie chcieli nam niczego wprost powiedzieć, może sami nie wiedzieli, chcieliśmy się dowiedzieć po prostu, czy reiki było złe czy dobre. Na seminarium powiedziano nam, że wielu księży i zakonnic było reikowcami, co z resztą może być prawdą zważywszy na popularność bioenergioterapii w parafiach swego czasu. Znana była sprawa pewnej zakonnicy, która będąc mistrzynią reiki miała jakoby otrzymać na swoją działalność pisemne błogosławieństwo od papieża. Mistrz sugerował ogólnie i aluzyjnie, że za całą sprawą reiki stoi aprobata Watykanu, co nas oczywiście przekonywało. Papież miał też korzystać z pomocy innych nauczycieli medytacji hinduskiej i po cichu uprawiać na przykład ,,Art of life". Naprawdę takie rzeczy opowiadał nam tzw. mistrz reiki. Przestaje to dziwić, kiedy się zrozumie, że w dwa dni seminarium zarabiał tyle, co moja matka urzędniczka przez pół roku albo i dłużej, a tych seminariów odbywał w ciągu roku sporo.

Jak widać te kłamstwa bardzo nas dezorientowały i utrudniały powrót do normalności. Przełomem była książka pewnego Amerykanina protestanta, który drobiazgowo opisał swoje doświadczenia wieloletnie w New Age oraz proces odkrywania prawdy o tych zjawiskach a także swoje późniejsze nawrócenia na chrześcijaństwo. Wśród wyliczonych technik było tam i reiki, to przeważyło szalę. Spaliłem magiczny dyplom reiki, zaprzestałem codziennej medytacji dla podtrzymania energii uniwersalnej.

Wyjście z ezoteryki wcale nie było łatwe. Później dowiedziałem się, że podobne odczucia towarzyszą wychodzeniu z sekt, w jednej z nich adept wprost usłyszał, że na zewnątrz czeka go tylko obłęd albo samobójstwo. Mnie dotknąła ciężka depresja. Modlono się nad nami charyzmatycznie o uwolnienie, moi przyjaciele odczuli wyraźny moment uwolnienia, ja nie. Wcześniej zaznaczyłem, że moje odczucia energii miały chyba raczej charakter psychosomatyczny i jako takie nie ustąpiły po uwolnieniu, nadal czułem się nawiedzony przez siłę, którą teraz kojarzyłem z diabłem, odchodziłem od zmysłów ze strachu. Jak wcześniej byłem szczęśliwy, tak teraz wpadłem w czarną rozpacz i smutek. Zostałem członkiem Odnowy Charyzmatycznej, żeby szukać prawdy o samym sobie i słusznie zrobiłem, bo dopiero praktyka medytacji wzorowanej na ignacjańskiej, z uzdrowieniem pamięci i przebaczeniem przynosi mi powoli pokój wewnętrzny, prawdziwy, taki, który związany jest otwarciem oczu na świat, zbliżeniem do innych, zgodą wewnętrzną.

Nie ma plików w tym folderze